Miarkowanie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Jak ustalana jest wysokość należnego świadczenia?

Katalog roszczeń odszkodowawczych, o które mogą ubiegać się poszkodowani w wypadkach jest niezwykle szeroki. Na szczególną uwagę zasługuje zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, które umożliwia roszczącym uzyskanie znacznych środków pieniężnych. Miarkowanie wysokości świadczenia bywa, jednak zmorą dla wielu poszkodowanych. Dla przybliżenia sposobu ustalania wysokości zadośćuczynienia za krzywdę opiszemy czynniki wpływającego na jego wymiar.

Zasadnicze cechy zadośćuczynienie za doznaną krzywdę

Instytucja zadośćuczynienia za doznaną krzywdę to próba rekompensaty następstw wypadku, w którym poszkodowany doznał rozstroju zdrowia, uszkodzeń ciała. Zadośćuczynienie jest świadczeniem wynikającym z wypełniania obowiązków odszkodowawczych obejmujących naprawienie szkody na osobie. Świadczenie te opisywane jest w art. 445 § 1 k. c. i art. 444 § 1 k. c., przepisy te stanowią jednoznacznie, że poszkodowany doznający uszkodzeń ciała lub rozstroju zdrowia ma prawo do uzyskania zadośćuczynienia pieniężnego za poniesiony ból, cierpienie i krzywdę. Roszczenie to warto przybliżyć dokładniej wymieniając jego zasadnicze cechy:

• jednorazowe i pieniężne – zadośćuczynienie wypłacane jest w jednorazowej sumie pieniężnej wpłacanej na konto poszkodowanego lub w gotówce
• rekompensujące cierpienie psychiczne i fizyczne – ma za zadanie wyrównanie uszczerbku o charakterze niematerialnym, które są spowodowane obrażeniami poniesionymi w wypadku
• fakultatywne – zadośćuczynienie ma formę uznaniową, a to oznacza, że jego wysokość jest ustalana zawsze w indywidualny sposób i nie ma żadnych przepisów, taryfikatorów, które nakreślałyby, jakie środki pieniężne są należne poszkodowanemu

Co wpływa na wysokość wypłacanych środków? Miarkowanie zadośćuczynienia

Określenie wysokości zadośćuczynienia dla poszkodowanego następuje z uwzględnieniem wszystkich elementów krzywdy z objęciem ewentualnych następstw, których roszczący może doznać w przyszłości. Należy zaznaczyć, że w sytuacji, gdy ustalenie następstw przyszłych nie było możliwe poszkodowany ma prawo wystąpić o kolejne środki w razie wystąpienie nowej krzywdy. Ustalenie wysokości zadośćuczynienia następuje z uwzględnieniem:

• stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu (oszpecenie, ograniczenia ruchowe, kalectwo, niemożność wykonywania podstawowych czynności życia codziennego)
• długość leczenia i doznanego w związku z tym cierpienia (analizowanie wykonywanych operacji i zabiegów pod kątem bolesności, czasu rekonwalescencji)
• wiek i płeć roszczącego ( śledząc orzecznictwo da się zauważyć, że młodsi poszkodowani otrzymują wyższe zadośćuczynienie. W przypadku np. oszpeceń to kobiety mogą liczyć na wyższą rekompensatę)
• rokowanie na przyszłość (na wysokość świadczenia wpływa m. in. niemożność podjęcia pracy, uprawianie sportu, aktywne korzystanie z życia, pracy w wyuczonym zawodzie)
• inne czynniki

Niestety firmy ubezpieczeniowe nagminnie zaniżają świadczenia wypłacane w ramach zadośćuczynienia za krzywdę. Pomoc w uzyskaniu odszkodowania i zadośćuczynienia świadczona przez doświadczone kancelarie jest nieoceniona. Jak pokazują statystyki z udziałem prawnika poszkodowani uzyskują nawet o 60% wyższe stawki! Nie warto skazywać się na zbyt niskie świadczenie, współpraca ze specjalistami jest kluczem do sukcesu odszkodowawczego.